Informacja o cookies
Korzystamy z plików cookies w celach statystycznych i umożliwienia funkcjonowania serwisu.
Uznajemy, że jeżeli kontynuujesz korzystanie z serwisu, wyrażasz na to zgodę.
Informacje o możliwości zmiany ustawień cookies »
Zgadzam się, zamknij X

       Posłuchaj :


Dane kontaktowe:

Fundacja Radia Niepokalanów
ul. O.M. Kolbego 5
96-515 Teresin
woj. mazowieckie

KRS: 0000332816
NIP: 8371779826
REGON: 141929904

kontakt@fundacjarn.pl
« wstecz

» Kim byli Błogosławieni Męczennicy z Niepokalanowa?

poniedziałek, 07 czerwca 2021
12 czerwca kościół w Polsce wspomina 108 męczenników z okresu II wojny światowej. W tej dużej grupie błogosławionych jest 7 franciszkanów. Czterej z nich to patronowie Klasztoru – Radia Niepokalanów.

Nazywamy ich Błogosławionymi Męczennikami z Niepokalanowa. Są to dwaj kapłani: o. Antonin Bajewski i o. Pius Bartosik oraz dwaj bracia zakonni: br. Tymoteusz Trojanowski i br. Bonifacy Żukowski. Niemal całe swoje życie zakonne związali z Niepokalanowem.

Byli bliskimi współpracownikami św. Maksymiliana i angażowali się w działalność wydawniczą i redakcyjną Rycerza Niepokalanej. Tak jak o. Kolbe zostali aresztowani w roku 1941, uwięzieni na Pawiaku a następnie wywiezieni do Oświęcimia. Kilka miesięcy później zamęczeni przez hitlerowców i wycieńczeni obozowymi warunkami zakończyli ziemskie życie i narodzili się dla nieba. Dzisiaj są już w niebieskim Niepokalanowie.

Bł. Antonin Bajewski swemu spowiednikowi przed śmiercią polecił przekazać do klasztoru w Niepokalanowie: „Powiedz moim konfratrom w Niepokalanowie, że wierny Chrystusowi i Maryi tu zginąłem”. Urodził się w 1915 r. w Wilnie. Nowicjat zakonny rozpoczął w 1934 r. Święcenia kapłańskie przyjął w 1939 r. Po święceniach przybył do Niepokalanowa, gdzie św. Maksymilian mianował go swoim drugim zastępcą. Odznaczał się gorliwością w służbie kapłańskiej, głęboką wiarą i pobożnością. Został aresztowany 17 lutego 1941 r. w Niepokalanowie razem z o. Maksymilianem, a następnie był więziony na Pawiaku i w Oświęcimiu. Wyczerpany pracą i cierpieniem, odszedł z tego świata ze słowami: „Jezus i Maryja”, 8 maja 1941 r.

Bł. Pius Bartosik w obozie powtarzał sobie i współbraciom: „Dotychczas pisaliśmy i mówiliśmy innym, jak należy znosić cierpienie – teraz musimy sami praktycznie to przejść, bo w przeciwnym razie, co warte by były nasze słowa”. Urodził się w 1909 r. niedaleko Kalisza. Nowicjat rozpoczął w 1926 r., a święcenia kapłańskie przyjął w 1935 r. w Krakowie. Po święceniach pracował w Krośnie. W roku 1936 został przeniesiony do Niepokalanowa, gdzie objął funkcję zastępcy o. Maksymiliana Kolbego. Ponadto pełnił obowiązki redaktora naczelnego „Rycerza Niepokalanej”, „Rycerzyka” i kwartalnika „Miles Immaculatae”. Był również wychowawcą braci przebywających na formacji. Odznaczał się wielkim nabożeństwem do Matki Bożej i prostotą franciszkańską. Towarzyszył św. Maksymilianowi w jego uwięzieniu we wrześniu 1939 r. Po raz drugi został aresztowany wraz ze św. Maksymilianem 17 lutego 1941 r. i dzielił z nim los więźnia na Pawiaku, a następnie w Oświęcimiu. Zmarł na skutek prześladowań w obozie 13 grudnia 1941 r.

Bł. Tymoteusz Trojanowski urodził się w 1908 r. niedaleko Sierpca. Nowicjat rozpoczął w 1931 r. w Niepokalanowie, a pierwszą profesję zakonną złożył w 1932 r. Całe życie zakonne spędził w Niepokalanowie, gdzie pracował przy wysyłce „Rycerza Niepokalanej”, w magazynie oraz jako opiekun braci chorych. W życiu zakonnym odznaczał się pokorą i głębokim nabożeństwem do Niepokalanej. Został aresztowany przez hitlerowców 14 października 1941 r. i wywieziony na Pawiak, a potem do Oświęcimia, gdzie otrzymał numer 25431. Został zamęczony 28 lutego 1942 r.

Bł. Bonifacy Żukowski urodził się w 1913 r. na Wileńszczyźnie. Nowicjat rozpoczął w 1931 r. w Niepokalanowie. Całe życie zakonne spędził w Niepokalanowie, gdzie pełnił kierownicze funkcje w drukarni. Był człowiekiem cichym, pokornym i odważnym. Odznaczał się w życiu zakonnym umiłowaniem cnoty i posłuszeństwa oraz miał wielkie nabożeństwo do Matki Bożej. Został aresztowany przez hitlerowców 14 października 1941 r. i wywieziony na Pawiak w Warszawie, a następnie do Oświęcimia, gdzie otrzymał numer obozowy 25447. W duchu wiary starał się znosić cierpienia i prześladowania. Zakończył życie 10 kwietnia 1942 r.